De elfstedenroeimarathon is een jaarlijkse roei-estafette over 210 kilometer, die grotendeels de route van de schaats-elfstedentocht volgt. Om het felbegeerde elfstedenkruisje te verdienen, moeten de ploegen de tocht binnen 24 uur volbrengen. De wedstrijd wordt in estafettevorm geroeid door ploegen tot twaalf deelnemers.

Na het succesvolle Elfsteden-avontuur van verschillende Thyrowers in 2023 waren we natuurlijk gemotiveerd om in 2024 weer een snelle ploeg op het Friese water te hebben. Hetzelfde gold voor onze vrienden van Euros, en al gauw ontstond er een app-groep van geïnteresseerden. Onze ambitie was om een snelle wedstrijdploeg en een toerploeg op het water te krijgen, maar uiteindelijk hadden we krap aan genoeg roeiers voor de wedstrijdploeg. Het werd zelfs nog even spannend om genoeg roeiers te krijgen, maar uiteindelijk, met slechts twee weken te gaan tot de tocht, hadden we (met invallers van RV Weert en AASR Skøll) genoeg mensen om te kunnen zeggen: It Giet Oan! Onze Thyro/Euros ploegnaam werd nog even snel veranderd van Thyros (2023) naar Thyrøs (2024). Een mooie C2 van het merk Wiersma (met luchtkamers) konden wij via RV Naarden lenen.

De ploeg bestond uit roeiers Jeroen Meuleman, Daan Rieks, Leo van Adrichem, Sander Roosendaal (Thyro), Paul Stöver, Fabian van Dongen, Jarno Schukken, Coen Bruin (Euros), Claire Fleming (Skøll), Arjan Buist (Weert), vaste stuurvrouwen Anna Sietske Lukkes (Thyro) en Senna Lindner (Skøll). Als wal-ploeg hadden wij “Nedernoor” Trond Sverre Ellefskås, Roel van Koperen, en Henrieke Meijer van Thyro, en Anneke en Albert Lukkes, de ouders van Anna Sietske, die er ook in 2023 al met veel enthousiasme en inzet bij waren.

Een week voor de tocht konden we de boot ophalen uit Naarden, en in de paar dagen die ons nog restten hebben we veel werk verricht om de boot elfsteden-klaar te maken. Daan maakte een volledig nieuw “dashboard” en Leo was de grote drijfveer (en uitvoerder) van de “dekjes” en alle andere onderdelen. Een elfsteden-boot moet namelijk voorzien zijn van voor- en achtertaft, hoospomp, golfbrekers en verlichting voor en achter, inclusief schijnwerper. Verder natuurlijk boothaken, hoosblikken, een houder voor de stempelkaart, een tonnetje met isolatiedekens en een GPS-tracker, en een houder voor ons Garmin-navigatiesysteem (een innovatie in 2024). Een dag voor de elfstedentocht konden we proefvaren op het Twentekanaal. Onder de Lonnekerbrug hebben we een paar keer het wisselen geoefend. Dat is namelijk een chaotische operatie, waarin bij voorkeur in minder dan 30 seconden heel veel handelingen uitgevoerd moeten worden.

Op vrijdag 10 mei verzamelden wij ons bij RV Wetterwille aan de Froskepôlle om de boot op te tuigen en te laten goedkeuren, en om 8 uur ’s avonds lag ons eerste estafetteploegje klaar bij de Prinsentuin voor het startschot. Door de goede uitslag in 2023 konden wij als zesde boot over de startlijn. Om twee minuten over acht waren we onderweg.

Schrijver dezes zat intussen in een van de twee busjes, op weg naar Bartlehiem, om daar samen met zijn roeimaat (sinds 1991) Arjan Buist het stokje over te nemen tot de Klaarkampsterbrug. Eenmaal in de boot gingen wij vrij fanatiek van start, al was er ook wel tijd om te genieten van de prachtige roze zonsondergang. Na zo’n etappe stap je uit en kom je in een ander busje terecht dan waar je begon, dus je moet zorgen dat je in beide busjes voldoende eten, drinken en droge en warme kleren hebt.

Claire en Paul namen het roeien over en deden de etappe Klaarkampsterbrug – Dokkum – Klaarkampsterbrug. Op de Dokkumer Ee wordt in twee richtingen gevaren, en op de terugweg uit Dokkum kwam onze ploeg een tegenligger tegen die dacht dat hij twee boten tegelijk in kon halen, maar blijkbaar niet kon inschatten dat zelfs als wij voor de helft in het riet voeren er niet genoeg ruimte was voor zijn onbezonnen actie. Dit liep gelukkig goed af.

Ik was ondertussen alweer onder weg naar … Bartlehiem, want onze busje-genoten Daan en Fabian zouden daar instappen voor de etappe Bartlehiem – Canterlandsebrug.

Het was inmiddels donker en onze ploeg lag op een mooie vijfde plek, hoewel het voortduren stuivertje wisselen was tussen de ploegen 3, 5 en 6. Dit werd bijzonder spannend, want het was zaak in Bartlehiem als eerste te wisselen, omdat er in het stuk tussen Bartlehiem en Oudkerk slecht ingehaald kan worden. Helaas wisselden wij niet als eerste, maar door de stuurkunsten van Anna Sietske en de power van Daan en Fabian zijn we er toch in geslaagd als eerste bij de Canterlandsebrug te komen.

Ons had men ondertussen naar Leeuwarden gebracht, en het was al na middernacht. Bij Wetterwille stapten wij in voor een etappe naar Weidum. Omdat ook Leo en Coen hard doorgeroeid hadden, hadden we de ploegen 3 en 5 definitief afgeschud, en konden de inhaalrace met ploeg 1 beginnen. Deze ploeg van Rijnmond had een minuut voor ons gewisseld in Leeuwarden. Met Senna op stuur, die ons tussen het navigeren door aanmoedigde, hebben wij een paar minuten voor Rijnmond gelegen (omdat zij zo traag wisselden). Helaas werden wij halverwege de Zwette weer door ze ingehaald.

De wissel bij Weidum is wel even het vermelden waard. Wij kwamen aanroeien en zagen in het donker wat mensen op de wal staan. Zou dit al de wisselplek zijn? We zagen echter onze vrienden Roel en Trond niet, dus roeiden we door. Ineens hoorden we van de kant een bedeesd “Thyro??” roepen, dus wij antwoordden “Hier!”. De walploeg stond niet op een mooie wisselplek op ons te wachten, maar was op de kant naast ons aan het hollen. Had de Nedernoor te lang naar het Noorderlicht gestaard, dat op dat moment zichtbaar is geweest? Op zich was het wel een lollig gezicht om Daan, Fabian, Claire, Paul, en Trond en Roel te zien hardlopen, maar … ze konden ons niet bijhouden, de rietkraag langs de kant werd steeds breder, en de kans op een goede wisselplek steeds kleiner. Met een vertwijfeld geroepen “Sorry” nam de walploeg van ons afscheid, en wij kachelden door. Dat was even schakelen, want nu moesten we ons instellen op nog een stuk verder te roeien, misschien wel nog negen kilometer. Na een paar minuten belde de walploeg ons. We konden het niet helemaal goed verstaan, maar we begrepen dat ze een nieuwe wisselplek hadden gevonden, waar ze nu eerder dan wij probeerden te zijn. Na een paar kilometer extra geroeid te hebben lukte de wissel in tweede instantie wel.

Claire en Paul hadden dus een wat kortere etappe. Jarno en Jeroen roeiden de boot naar Sneek, Fabian en Daan naar Woudsend, en Leo en Coen begonnen om 3:51 ’s nachts aan de etappe Woudsend-Sloten. Met reddingsvesten aan over het Slotermeer. Nog steeds in achtervolging van de ploeg van Rijnmond. Op het Slotermeer maakte Rijnmond een navigatiefout, wat Senna in staat stelde om, vertrouwend op haar eigen navigatie, Rijnmond voorbij te varen en eerder in Sloten aan te komen. Aan het einde van de tweede etappe over het Slotermeer (Sloten – Balk) werden we helaas weer nipt ingehaald door een verse ploeg van Rijnmond.

En zo ging het in de ochtend door. Tussen Balk en Stavoren hebben we de kant gemaaid omdat het water precies breed genoeg was voor onze boot. In sommige etappes haalden wij Rijnmond in, en in andere etappes haalde Rijnmond ons in. Wat mij wel opviel is dat het inhalen hun steeds meer kracht kostte. Waar Thyrøs stug door-stayerde, deed Rijnmond opzetjes en wat niet al, om maar voor ons te komen. En omdat we vanaf Stavoren tot Leeuwarden tegenwind zouden hebben, moest dat ze een keer opbreken.

En zo geschiedde.

In Bolsward was onze wissel een mooi geval van een overcut, om in formule-1 termen te spreken. Paul en Claire wisselden met Jeroen en Jarno net na de brug, waar Rijnmond al voor de brug ging wisselen. Zij voeren voor ons, maar door een super wissel konden we toch een plek opschuiven en had Rijnmond het nakijken. Daardoor waren we bij het stempelen en wisselen in Harlingen een minuut eerder dan onze “vrienden” van Rijnmond.

Hier stapten Arjan en ik weer in de boot, en het eerste wat we deden was de riemen een stukje lichter zetten (met de bekende oranje scull clams) voor een lang stuk met tegenwind op het Van Harinxmakanaal. Maar eerst nog onder wat brugjes door in Harlingen zelf. Wat een pech, een van deze bruggen stond open om een groot jacht door te laten, en wij als roeiers moeten dan wachten tot de brug weer dicht is. Daar lagen we dan, toekijkend hoe Rijnmond naar ons toe roeide. Ze naderden ons tot op 200 meter, maar toen ging de brug open en konden wij weer roeien. In de straffe tegenwind bouwden wij de voorsprong weer op tot 500m, wat ons zeer veel genoegdoening en motivatie gaf. Halverwege deze etappe kreeg Rijnmond een verse ploeg (en ze wisselden zowaar snel) en begonnen ze weer op ons in te lopen. Maar wij waren eerder in Franeker!

Dat moet Rijnmond gebroken hebben, want vanaf dat moment zijn we alleen maar op ze uitgelopen. Op de finish in Leeuwarden hadden we een voorsprong van 14 minuten, na 19 uur en 8 minuten varen.

In het algemeen klassement zijn wij op een mooie vierde plek geëindigd.

Het was weer een mooie, zware tocht. Ik hoop dat we volgend jaar weer mee doen en weer hoog eindigen. Het was weer genieten, van het roeien, van het mooie Friesland, maar vooral van de team spirit.

Onze hoge klassering was niet mogelijk zonder de bijzondere stuurkunsten (en aanmoedigingen) van onze stuurvrouwen Senna en Anna Sietske, de chauffeurskunsten en ondersteuning bij de wissels van de walploeg (Anneke, Albert, Roel, Trond), onovertroffen draaiboeken en kaarten van Jeroen en de aardige mensen van Naarden die ons hun C2x “Bastion” hebben geleend. We hopen Naarden te kunnen aanmoedigen om volgend jaar zelf mee te roeien. We zullen ze graag helpen om goed voorbereid aan de start te staan.

Alle doorkomsttijden kun je hier zien: https://tourmonitor.eu/elfstedenroeimarathon/esrm2024/?view=timings