U moet ingelogd zijn om dit bericht te lezen
Categorie: toertocht
Rondje Weesp – Naarden – Weesp
Van het roeiwater bij Weesp wist ik nog dat het er eind jaren negentig al zo druk was dat rustig roeien in de zomermaanden alleen ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat kon. Dat laatste hadden K., toen een goede vriendin, en ik dan ook gedaan. We roeiden een eind de Utrechtse Vecht op en aten bij avondlicht heel romantisch patat bij de snackbar in Nigtevecht.
Zesentwintig jaar later ligt de Vecht er uitnodigend bij. De roeiclub zit nog in het voormalige zwembadgebouw, de inmiddels sterk uitgebreide en moderne vloot wegens ruimtegebrek deels buiten, vastgebonden onder afdakjes. Wat een prachtig clubgebouw daar aan de Vecht in Weesp. Binnengekomen moet je eerst door de werkplaats (waar ook een boot ter reparatie lag) om bij het water te komen. Buiten zijn we aangenaam verrast, wat is het hier mooi! We worden welkom geheten door Carola en krijgen bij de koffie /thee eerst een “geschiedenisles” over het gebouw en de plaats.
Door het enthousiasme van Carola (die er een dagtaak van maakt en heeft om gastroeiers welkom te heten en dus ook te vermaken) hebben we nog meer zin in de dag. De wind is flink stevig en koud, een vette woei! Onze route is een mooi rondje over de Vecht naar Muiden, via Naarden om het Naardermeer en over de Vecht weer terug. Gelukkig hebben de meesten van ons veel laagjes aan, helaas zijn de korte broeken nog niet nodig. Wintersokken worden weer aangetrokken, windjassen toch uit de tas geplukt…. We gaan ervoor.
Zo vroeg in de ochtend zijn we nog zo’n beetje de enigen op het water. De vier brede toerwherries, die we van “Weesp” hebben gehuurd, zijn eigenlijk sneller dan verwacht. Het eerste stukje Vecht voert langs het kleine maar sfeervolle centrum van Weesp, met twee grote bochten naar het aquaduct over de A1. Je ziet geen auto’s, maar horen doe je ze wél.
In Muiden moeten we door een prachtig oud sluisje. Het verval is maar een paar centimeter, toch moet er worden geschut. Even later vangen we een glimp op van het Muiderslot. Helaas voor de andere boten is er een gids in de damesboot die de roeiers voorziet van gedetailleerde en humorvolle informatie over de omgeving.
Dan gaat het via een lange rechte vaart naar Naarden. De nieuwe witte spoorbrug over de A1 vormt een fraai modern contrapunt in het zeer Hollandse polderlandschap.
Voor de lunchpauze leggen we de boten vast bij de roeiclub in de gracht van Naarden. Je kunt van veel roeiclubs in binnen- en buitenland zeggen dat ze mooi gelegen zijn, maar deze vereniging in het oude vestingsstadje is qua locatie echt iets bijzonders. Prachtig tussen het groen van de voormalige vestingwerken en goed beschut. Het overige “vaarverkeer” bestaat uit een troep ganzen vanuit het nabijgelegen Naardermeer. Het enige is misschien dat je eerst een aantal scherpe bochten moet nemen om een flink stuk rechtuit te kunnen.
Na de lunch gaat het verder door smallere en bredere vaarten, onder oude bruggetjes, langs beboste stukken en door open polderland. IJsvogels krijgen we niet te zien, maar meerkoeten en futen nestelen volop aan de oevers of zwemmen rond met kuikens op hun rug. Een tweede schutbeurt, door een al even fraai sluisje, brengt ons weer terug op de Vecht. Het is nu inderdaad een stuk drukker en op de bochtige rivier moet goed stuurboordswal worden gehouden. Een dames-dubbeltwee heeft zo te zien weinig problemen met de aanzienlijke golven en haalt ons met groot snelheidsverschil in. Even later zijn we zelf ook weer terug bij de roeiclub.
Carola is uitermate behulpzaam bij het opruimen van het materiaal en vertelt hoe vanuit heel Nederland roeiers op deze plek afkomen. We bedanken haar uitvoerig voor alle hulp en rijden dan weer naar huis. Een tweede uitermate geslaagde toertocht dit seizoen.
Thyro roeit de Elfstedenroeimarathon
Maar liefts zeven Thyro-leden hebben in het Hemelvaartweekend de Elfstedenroeimarathon geroeid.
Nienke Hinsenveld roeide mee in een ploeg bestaande uit (oud-)Orca met de naam “Zonder Kruis gaan we niet naar Huis”. Deze ploeg stoomde goed door, maar kreeg onder een brug in Balk helaas schade aan een dol. Deze zat los, en er moest steeds stil gelegen worden om hem wat vast te draaien. Hierdoor werden ze door veel boten ingehaald. Uiteindelijk werden ze toch 38e in een tijd van 22:34, en een eerste plek in het dames-veld (als enige ploeg die alleen uit vrouwen bestond).
Marie-Anne Frenken roeide mee in de Vada combinatie. Dit team met acht roeiers van vijf verschillende verenigingen was bij elkaar geroepen door een roeister van Vada die de tocht dit jaar voor de 25e keer volbracht heeft. “Met zoveel ervaring aan boord was de boot natuurlijk optimaal voorbereid en de etappes zeer efficiënt ingedeeld. Iedereen roeide met iedereen en de lichtste mensen stuurde de meeste kilometers. Aan boord hadden we een GPS met daarin ook informatie over hoe hoog en breed de bruggen waren die we tegenkwamen. Zelfs met een gedegen voorbereiding was het ook voor ons een zeer zware editie met ongekend veel tegenwind.” – aldus Marie-Anne. Desalniettemin was de presentatie genoeg voor een mooie tiende plaats van alle deelnemers, in een tijd van 21:15 uur.
In de ploeg “Thyros” (Thyro/Euros combinatie) roeiden de Thyro-roeiers Anna Sietske Lukkes, Jeroen Meuleman, Marieke Radewijk, Daan Rieks en ondergetekende. De jonge garde van Euros en oud-Euros bestond uit Fausto Visser, Eric Dannenberg, Anne de Voer, Harm Velde, Paul Stover, Nikki van Loenen en Vincent Hommersen. Team-captain Jeroen had alles tot in de puntjes voorbereid, wat met een groot aantal mensen die de tocht voor het eerst roeiden nogal belangrijk was. Ook hadden we aan de ouders van Anna Sietske en Harm een ploeg zeer gezellige, betrokken chauffeurs die uitstekend voor ons zorgden.
Omdat deze ploeg net wat dames te kort kwam om in het mixed veld te starten, werd deze boot helemaal achter in het startveld ingedeeld (89 uit 94). Er volgde dus een mooie inhaalrace, waarin we in iedere etappe probeerden zo veel mogelijk boten in te halen. Uiteindelijk finishte onze ploeg als twaalfde! De organisatie had natuurlijk ook in de gaten wat een prestatie wij geleverd hadden en we werden dan ook, na 21 uur en 33 minuten roeien, aan de finish ontvangen met een daverend applaus.
De tegenwind werd hierboven al even genoemd. Vrijdagavond stond er een briesje uit het noorden, wat de etappes naar Dokkum toe wat traag maakte. In de nachtelijke uren voeren de ploegen met een licht windje mee. Deze wind werd vanaf zonsopgang geleidelijk sterker, met als gevolg een lastige golfslag op het Slotermeer, en vanaf Stavoren etappe na etappe met harde wind tegen. Door de uitzonderlijk harde wind uit het noordoosten finishten in totaal 21 teams buiten de gestelde tijd van 24 uur en twee teams in de open categorie die niet binnen drie uur na de winnaar in die categorie wisten te finishen.
De volledige uitslagen staan hier en hier volgen nog wat sfeerfoto’s van de ploeg “Thyros”:
Tot slot sfeerfoto’s van Nienke’s ploeg:
Kaag-Bloembollentocht Lisse – een verslag
Zaterdag 15 april 2023 was het vroeg op, voor de acht Twentse deelnemers aan de Kaag-Bloembollentocht. Om 7:00 uur vertrokken de roeiers vanuit Thyro naar het Zuid-Hollandse Lisse.
Dit dorp, midden in de bollenstreek, is de thuishaven van Roeivereniging Iris. Deze vereniging organiseert jaarlijks de toertocht langs de Keukenhof, via de Ringvaart, over de Kagerplassen.
Na ontvangst met koffie en taart werden de routekaarten uitgedeeld. In een briefing door één van de thuisleden werden bijzonderheden over de route doorgenomen. Daarna kon iedereen met een geplastificeerde kaart en een digitale route op de telefoon de botenloods in. Als Thyro gingen we met een C2 en een C4 het water op.
Er stond een frisse wind, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door het zonnige weer. De route voerde ons na een aantal kilometer Ringvaart over brede sloten langs de Keukenhof. Daar geurden de velden met hyacinten beide boten tegemoet. De sloten werden smaller en brachten een aantal uitdagende bochten en lage bruggen. Ook moest er een enkele keer uitgeweken worden voor fluisterboten, maar niets wat een stuur met peddel en een boeg met pikhaak niet aan konden.
Bij terugkomst op het vlot van RV Iris werd iedere boot verwelkomd met een bloemenregen, heel leuk en origineel! Na een korte pauze ging de route bakboord uit Lisse in. Via wat idyllische vaarten kwamen we al gauw weer in het typisch Hollandse landschap. Bollenvelden werden hier afgewisseld met soms lager gelegen weilanden en mooie uitzichten.
Bij Sassenheim ging het vervolgens linksaf, onder de A44 door, naar de Kagerplassen. De wind had daar ondertussen de golven aardig aangewakkerd. Misschien dat er daardoor wat minder foto’s zijn van dat deel van de route, want er moest aardig aan de riemen getrokken worden om de vaart erin te houden.
Vlak na Kaag was er gelukkig een eiland met plek om aan te leggen en wat te pauzeren. De heren in de C2 maakte hier enkel een haastige plaspauze van. De C4 was beter voorbereid en genoten van de zon en wat versnaperingen.
Na het eiland ging de route via wat kleinere plassen en bredere vaarten verder het mooie landschap door. Hij voerde ons met een ruime bocht terug langs Kaag weer de Ringvaart op. Langs de Royal van Lent Shipyard waar een superjacht bijna klaar lag om richting grotere wateren gesleept te worden.
Na Kaag werd de A44 weer onderlangs gepasseerd en werd het wat drukker op het water. De laatste kilometers terug naar Lisse gingen pal tegen de wind in. Dat was nog wel even afzien.
Na in totaal ruim 27 kilometer was de jachthaven bij Lisse graag gezien, daar was de afslag naar de vereniging. Door de leden van RV Iris werden we warm onthaald.
Nadat alle deelnemers terug waren bij het vlot en de boten waren opgeruimd, werd er een goede lunch geserveerd. Op vrolijk gedekte tafels kreeg iedereen ruime keuze aan soepen, brood en beleg.
Tenslotte kregen alle deelnemers als aandenken een potje met hyacinten mee. De geur van de bollenvelden kwam zo mee naar Enschede.
Toertocht Weesp – over de Utrechtse Vecht langs Muiden en Naarden.
U moet ingelogd zijn om dit bericht te lezen